"I need an African man, a strong black man"

Hi everybody!

Wo ho te sen? (How are you?/Hoe gaat het?/Ca va?/Wie geht's dir?) Jaja ik spreek ondertussen al een heleboel verschillende talen. Gelukkig gaat het ook steeds beter met mijn Engels. Mijn familie hier vind dat ik de best Engelssprekende Nederlander in hun huis ben tot nu toe! Wooow en dat voor iemand die een 3 voor haar eindexamen Engels had ;)

Voordat ik weer verder ga met alle dingen die ik de afgelopen week heb meegemaakt, zal ik eens wat vertellen over de normale gang van zaken in het dagelijks leven!
Mijn familie is een hele grote familie en elke dag kom ik weer nieuwe mensen tegen in ons huis die ik nog nooit gezien heb. We leven hier met mama en papa, zij zijn de belangrijkste van het gezin. Dan hebben we oma van bijna 100 jaar die we maar 1 keer in de week zien. Het gezin heeft een paar kinderen (rond mijn leeftijd en iets ouder) waarvan de oudste dochter getrouwd is en bij haar man woont. Dan woont er een dochter hier met haar zoontje van 5. Nog een zoon met zijn vriendin en baby'tje en nog een andere zoon. En als laatst nog een kind van 15. Toen ik aankwam hier waren we met 5 volunteers. Dus een hele drukke boel bij elkaar en iedereen loopt maar in en uit. Wel erg gezellig!!

Werk in het ziekenhuis is een half uur lopen. En voor werk kun je naar het leprosy camp een paar keer per week. Als je niet gaat, kom me meestal pas later naar het ziekenhuis zodat je kan uitslapen. Iedereen in het ziekenhuis begint namelijk eigelijk om 08.00 maar rond 09.00 komen ook nog mensen binnen, dus doe wij dat ook maar ;) We lunchen meestal rond 12u met alle vrijwilligers en bespreken dan of we nog wat gaan doen smiddags of savonds.

De stad is 10 minuutjes met de taxi. Je ziet hier op straat 80% taxi's en 20% eigen auto's. Taxi is namelijk heel goedkoop. Ongeveer 35 eurocent voor een ritje van 10 minuten. De stad ligt (wat de naam al zegt) aan de kust. En we hebben dus een mooi strand hier met wat barretjes. In de stad is alles aan de weg te vinden en niet in huizen. Iedereen verkoopt zijn eten of drinken op straat en overal die je vrouwen met van alles op hun hoofd en hebben jurken aan die vrouwen zelf kunnen maken van stof die je op de markt koopt. En kinderen lopen tussen alles door en roepen de heletijd Obruni how are you? Dat is de enige zin die hele kleine kindjes kennen, maar op school leren ze Engels dus de meeste jongeren hier kunnen goed Engels!

Dan kunnen we nu weer verder met wat ik allemaal heb meegemaakt deze week: Maandag begon ik dus op de eerste hulp. De ene dag is er niet veel te doen en de andere dag zie je een hoop. Helaas is er nog steeds niet veel wat wij zelf kunnen doen op bloeddruk meten en dat soort dingen na. Mijn huisgenootjes proberen al een week op de surgery te komen, maar er schijnen een paar vervelende verpleegsters te zijn die iedereen wegsturen. Beetje jammer. Ik ben op de eerste hulp maar een beetje kennis gaan maken met alle dokters, want de meesten werken ook op de surgery, dus ik moet een beetje me best doen bij ze haha.

Dinsdag mijn eerste schokking "operatie" gezien, er was een man die het topje van zijn vinger kwijt was en het bloed spoot overal! De chirurg deed alleen niet echt zijn best om het er mooi uit te laten zien. Het zag het na de operatie niet heel veel beter uit! En ze kennen hier geen anestesist. Die chirurg doet dat zelf en heeft er niet zoveel verstand van dus ze pompen maar wat verdovingsmiddel in het lichaam en hopen dat het werkt! En het woord onmiddelijk kennen ze ook niet. Er was daarna een vrouw met een grote inwendige bloeding en ze had meteen nieuw bloed nodig. Dus ik werd naar de farmacy gestuurd en heb daar 10 minuten moeten wachten. Gewoon relax doen, dan komt alles goed volgens alle mensen hier! En nog iets raars in het ziekenhuis is dat ze echt niet aardig zijn voor de patienten. Als iemand pijn heeft en het uitschreeuwt zegt de dokter dat hij even zijn mond moet houden anders stopt hij met opereren. Ze zijn zo vriendelijk hier voor iedereen maar niet voor de patienten.
Na deze rare stagedag weer naar huis gegaan om wat quizvragen te bedenken en natuurlijk moest er wel een vraag over Nederland in komen. Rond 7 uur na het eten naar de quiznight en we hadden eindelijk eens een moeilijk quiz gemaakt! We ontmoeten gelijk 10 nieuwelingen van 15-17 jaar die hier voor een 2-weeks-special zijn. Heel stoer van ze maar het blijven kindjes. Afterparty at Solice (een cafe in de buurt met de nodige Star biertjes.

Woensdag was erg rustig. Leprosy Camp gedaan en een ochtend tot 12 uur in het ziekenhuis. Want daarna hadden we met een deel van de groep afsproken op het strand in een stadje verderop. Heerlijk beachresort waar alleen obruni's komen en we waren bijna de enigen daar. Eindelijk een beetje bruin geworden. Savonds zijn we uit eten gegaan met de hele groep van 22 man, want het was de enalaatste avond van 5 mensen. Voor het eerste een pizza op en dat smaakte echt enorm goed! Weer afterparty gedaan en nu bij Oasis, een cafetje buiten aan het strand waar we wat local shotjes hebben geprobeerd. Niks voor mij ben ik achtergekomen ;) Het was zo laat geworden (half 1 haha) dat de voordeur van ons huis al dichtzat en we de noodtrap naar het dak moesten nemen, weer een ervaring rijker.

Donderdag na het eten een BYOD (bring your own drink) party gegeven voor de hele groep op ons dakterras. Iedereen nam wat mee en het was echt tijd nu om afscheid te nemen. Heel raar dat je zo snel vrienden maakt hier.

Vrijdagochtend vroeg mijn huisgenootjes Nick gedag gezegd want die ging terug naar USA en Paula want die is gaan reizen voor 10 dagen. Heel raar om te beginnen met 5 volunteers in 1 huis en over te blijven met 2. Savonds onze spullen gepakt omdat we naar Busua gingen voor een weekend. Het is een stadje met een enorm strand. Na 3 uur reizen kwamen we in het donker ergens aan wat ons huisgeje moest voorstellen maar het was niet meer dan 2 2-persoonsbedden en 2 matrassen op de grond en een tafel. Maar ja wat wil je ook voor 6 euro voor 2 nachten slapen! Zaterdag heerlijk wakker geworden op het strand, wat gevoetbald, gezwommen en gechilld. Echt zonnig was het niet helaas. Savonds de beste avond tot nu toe gehad. We gingen naar de beachclub waar wat africaans mannen mij en een paar meiden hebben geleerd wat dansen is op een mooi nummer wat de titel van dit verhaal is. En ik ben er achtergekomen dat Afrikaanse mannen toch best leuk zijn. Geen enkele man heeft een buikje, ze hebben allemaal een gespierd lichaam, kunnen supergoed dansen, kunnen goed zingen, houden van schoenen en zijn erg lief. Misschien blijf ik toch wel hier!!

Zondag lekker uitgeslapen en eind van de middag weer terug naar huis gegaan. Helaas was er geen stromend water dus maar met zand tussen de tenen mijn bedje weer ingedoken.

Deze week weer op de emergency. Morgen gaan we een voetbalwedstrijd kijken in een stadion voor 1,5 euro, iets betere prijzen hier! Quiznight, afscheidsetentjes en een nieuw weekend plannen.

Wat gaat de tijd toch snel. Over 2 weken zit ik alweer in Nederland.
Hele dikke knuffel vanuit Africa!!
MIS JULLIE (L)